دشت شیمبار شهرکرد
دشت شیمبار
دشت شیمبار یا این که شیرین فصل بهار , مرز استان خوزستان و چهارمحال و بختیاری است که ۷۵ کیلومتری مسجدسلیمان جای دارد و با ده هزار نفر جمعیت پراکنده روستایی و عشایری یکیاز پرجاذبهترین نقاط تفریحی این شهرستان است . اکثر مردم این مرز و بوم از ایل موری و گمار میباشند . از دیدنیهای دشت شیمبار کوه قلندران است که درگذشته پناهگاهی برای یاغیها و مخالفین حکومتهای وقت بود . دشت پر از انگورهای یاقوتی است که مالک خصوصی ندارد .
این ناحیه از یک طرف در کوهپایه دلا جای دارد و محدودۀ آن از سرحونی آغاز شده و شیرین فصل بهار را به دو بخش بالا و ذیل تقسیم می نماید . شیرین فصل بهار دربرگیرنده بخشها : تنگ سنو ( تنگ سنان ) , پل نگین , گذرگاه , امامزاده باتقوا ابراهیم میباشد . وجود چشمه های مختلف و آبشارهای قشنگ و همینطور وجود رودخانه ای پر اسم و رسم به شط شیمبار در کنار بیشه پوشیده از گونه های طبیعت بلوط , بادام , بوته های وحشی نظیر : قارچ , و گونه های مرکبات , انگور کوهی , توت , انار و سیب زیبائی مختص به این ناحیه داده است .
وجود کوههای رمز به فلک کشیده و مطلوب کوهنوردی و پوشیده از گلها و بوته های متنوع و انواع حیوان ها زیبائی حیطه را مضاعف نموده است . بدلیل وجود خاک مطلوب و آب و هوای مساعد در این منطقه محصولات کشاورزی از قبیل گندم , جو , نخود و عدس کاشته می شود .
از لحاظ آثار تاریخی می شود به وجود نقش پر رنگ های تنگ بتا و تنگ سنان اشاره نمود . این سنگ نگاره ها بر سینه کوه کنده کاری گردیده اند که با در حیث تصاحب کردن مدل پوشش و پیرایش گیسو راز این سنگ نگاره ها می توان گفت که همزمان با دورۀ اشکانیان و مرتبط با الیمائیدها ( حکومت محلی هم زمان با اشکانیان که اندیکا جزئی از قلمرو آن ها محسوب می شده ) میباشند .
سید محمد علی شوشتری در تاریخ جغرافیای خوزستان در امر تنگ بتا چنین می نویسد : ( ( در تنگ بتا دوازده نقش بشر در دو مجلس طراحی شده دیده می شود , نقش های سمت راست دربرگیرنده سه نفر با قامتی کوتاهتر از بقیه افراد میباشند در حالی که دست چپ بر روی دوش نفر کناری قراردارد . دیگر افراد هم به همینگونه چشم می گردند . دو نفر تاج مانندی بر راز داردند که آنهارا از سایر دیگر افراد متفاوتی مینماید به نظر میرسد که ملکه و همسر پادشاه باشند همینطور سایر افراد ممکن است از درباریان باشند و بدن پوش همگان مانند اشکانیان چین دارااست اینگونه برداشت می شود که همگی آنها در حال انجام مراسم مذهبی میباشند .
انواع بردگوری ( استودان ) : ایرانیان دوران باستان به دلیل اعتقادوباور داشتن به قداست خاک که یک کدام از موادتشکیل دهنده چهارگانه خلقت است , منزه بودن آن را ضروری می دانستند لذا از تماس اجساد مردگان با خاک به شدت دوری می کردند به همین منظور مردگان خویش را در هوای آزاد قرار می دادند تا گوشت آنها طعمه جانوران و پرندگان شود و بعد از مدتی که تنها استخوانهای مرده باقی می ماند آنها را درون استودان ها قرار می دادند
یکی دیگر از آثار شیرین فصل بهار پل نگین یا خداوند آفرید است . این پل آب شیرین فصل بهار را به رودخانه کارون انتقال
میدهد و قدمت آن مرتبط با دوران اشکانیان است . از اثرها دیگر می شود به : امامزاده پارسا ابراهیم , تپه های باستانی و نقوش پر رنگ و شیرهای سنگی اشاره نمود . علاوه بر مورد ها ذکر شده درین منطقه قناتهای قدیمی هم وجود دارند . قباد باقری در کتاب بختیاری در گذر زمان به گزارش مردمان محلی اعلام میکند که بر نوک کوه دلا و در جنوب غربی این نقش پر رنگ ها , قلعه هائی بنام قلعه کله قندی , قلعه آهنگری , و قلعه دزوراز ( درمنا ) وجود دارا هستند . این قلعه ها ممکن است هنگامی محل فرمانروائی الیمائیدها بوده باشند . لایارد این نقش بر جسته ها را متعلق به دوران ساسانیان میداند .
از صنایع دستی شیرین فصل بهار می توان از گلیم بافت باقی , قالیبافی , لت ( سیاه خیمه ) درست کردن مشک و دوختن لباسهای محلی و لچک یاد کرد .
از مراسم هائی که بعنوان جزو نام و نشان قوم و قبیله بختیاری به شمار میروند میتوان به مراسم سوگواری و جشنهای شعف اشاره نمود . بازیهای محلی این منطقه شامل : چوکلی بازی , الختر , اسب سواری , تیراندازی میباشند که کودکان و بزرگسالان آن ها را به مناسبتهای مختلف بازی می نمایند . جمعیت این ناحیه متغیر است . در همه فصول سال میتوان از مناظر زیبای شیرین بهار دیدن کرد . از غذاهای سنتی این منطقه میتوان به کباب بختیاری , اوترشی , اوبسور , موسیر و قارچ سرخ شده , گرده و توچری اشاره کرد . سوغات روستا شامل اشکال مرکبات , عسل , قارچ , روغن و نان محلی ( نون تیری ) , کره محلی , کشک و قارا و … . . هست .
شیرین فصل بهار دارنده فضای سبز دوچندان خوشگل , بکر و نادر بوده که در گونه خویش کم مثل است . با قرار گرفتن مناظر طبیعی , آثار تاریخی و فرهنگ قومی درکنار هم , این منطقه استعداد تبدیل شدن به یک مکان توریستی را به شدت دارااست .
مأخذ : بختیاری در گذر زمان – قباد باقری
کیلومترها تقریبی ذکر شده گردیده اند.