باغ شازده ماهان شهر کرمان
باغ شازده ماهان کرمان
باغهای ایرانی، سبکی ناب از هنر و معماری ایرانی می باشند که از گذشتگان به ما ارث رسیده میباشد. غنای هنری و ادب این باغها به حدی میباشد که میقدرت آن را تحت عنوان سوغاتی از فرهنگ و تمدن کشور ایران زمین به دیگر نقاط جهان صادر کرد، دقیقا به عبارتی کاری که مرزو بوم ژاپن با باغهای پر اسم و رسم انجام داده میباشد. باغهای شهیر متعددی در ایران موجود هست که بایستی مهد پهناور آنان را شهر شیراز دانست. ولی صرفا شیراز وجود ندارد که ارایه دهندهی چنین باغهایی میباشد.
دیواری بلند، یک استخر و یک جویبار منتهی به عمارتی پهناور به یاروهمدم درختان ستبر از مواقعی میباشد که در موقعیت کلی باغهای اهل ایران را میسازد. تاریخچهی پیدایش این سبک از باغها به عصری هخامنشیان و سلطنت بابا ایران زمین «کوروش پهناور» گشوده میگردد. وجود هندسهی منظم در باغ شاهی و باغهای پیرامون کاخها به امر کوروش پهناور رخ به عهده گرفت که ابعاد این سبک از معماری در زمانی ساسانی و عصرهای بعد از اسلام تکامل یافت و به شکلی که امروزه میبینید به دست ما رسیده میباشد. باغ شازده ماهان نیز با پیروی از چنین سبکی ساخته شده تا باری دیگر غنای هنر ایرانی را فریاد بزند.
معرفی باغ شازده ماهان کرمان
باغ شازده ماهان در ۲ کیلومتری شهر ماهان و حوالی شهر کرمان جای دارد. باغ نام برده که عمر آن به آخرها عصری قاجار گشوده می شود، در دامنهی کوههای تیگران ایجاد شده است تا علاوه بر آبوهوای مطبوع از طبیعت زیبای آن هم سود بگیرد. «محمد حسن خان سردار ایروانی» حکم دهنده وقت کرمان در صدر فرمان ایجاد این باغ را صادر کرد. بعد ها بنای باغ به وسیله «عبدالحمید میرزا ناصرالدوله» حاکم بعدی این شه ساخته شد که ولی این فعالیت نصفه تمام ماند. در شرایطیکه از این باغ دیدن نمایید، متوجه خواهید شد که بعضا از بخشهای آن فاقد تزئینات و دقیقکاریهای معمول میباشند که استدلال آن همین نصفهکاره رها شدن ایجاد آن میباشد.
گفته می شود وقتی که خبر مرگ حکم دهنده کرمان به گوش شخصی که سرگرم بنایی بود رسید، او تغار گچی را که در اختیار داشت سفت به دیوار کوبید و عمل را رها کرد. اثر ها چنین آسودهانگاری امروزه با جای خالی کاشیها بر سردر محل ورود تماما نمایان میباشد. موردی که در هنگام تماشای گلشن تماما مشخص و معلوم میباشد، تضادی میباشد که فضای سرسبز آن به گوشه و کنار کم آب خارج دیوارههای آن داراست. این باغ مانند واحهای بسیار قشنگ در دل بیابان به لحاظ میرسد و همین گزینه به جذابیتهای آن افزوده میباشد.
باغ شازده ماهان با مساحتی حدود ۵/۵ هکتار در دو گروهی شرقی و غربی سازه گردیده و یکی زیباترین گلشنهای اهل ایران به شمار میرود. علاوه بر معماری اصیل عمارت باغ، میقدرت وجود فوارههایی را که صرفا بر پایه ی ضابطه فیزیک و طول فعالیت مینمایند، از خصوصیتهای بارز آن برشمرد. ارتفاع این باغ ۴۰۷ و پهنا آن ۱۲۲ متر میباشد. در بدو ورود به جلوی گلشن سردر زیبای آن را مشاهده خواهید کرد. این سردر مانند فریم عکسی به لحاظ می رسد که عمارت، آبگینهها، فوارهها و درختان باغ را به تصویر میکشد. کوشک یا این که عمارت اصلی در انتهای فوقانی باغ، سردر، عمرات پاد شاهنشین و گرمابه بناهای باغ را مشتمل بر میگردند.
سردر منزل در مدخل باغ جای دارد و به طور بنایی خطی در دو طبقه محل ورود باغ را اشغال نموده است. در طبقهی بالایی اتاقهایی به مراد زندگی درست شدهاند. بخش پادشاهنشین امروزه تحت عنوان رستورانی بوسیله بخش محرمانه اداره میشود، که ولی اعتراضاتی را هم از جانب یونسکو دربر داشته میباشد. ساختار پلکانای منتهی به عمارت به همدم فوارههای آب و درختان رمز به فلک کشیدهای که در فصلهای متعدد هارمونی رنگ متنوعی را پدید می آورند، زیبایی بهاین گلشن بخشیده میباشد که صرفا با دیدن از نزدیک میتوانید اثرگذاری آن را شعور فرمائید.
آب مورد نیاز باغ از قنات تیگران که خویش از ارتفاعات جوپار سرچشمه میگیرد، تامین میگردد. گلشن شازده ماهان در سال ۱۳۵۷ تجدید بنا شد البته متاسفانه در سال ۱۳۶۰ بر اثر زمینلرزه، زخمهایی به آن وارد آمد که اما مجدد گزینه نوسازی قرار گرفت. با این وجود امروزه به خیر از آن نگهداری میگردد. این باغ تحت عنوان سیزدهمی اثر ایرانی در سال ۱۳۹۰ به فهرست میراث جهانی یونسکو بیشتر شد تا اهمیت آن بیشتراز پیش شود. این باغ همینطور دربین پرگردشگرترین جاذبههای ایران جای دارد.